Ogród Botaniczny Hanbury w Ventimigli

Ogrody botaniczne Hanbury (Giardini Botanici Hanbury) położone w pobliżu miejscowości Ventimiglia we Włoszech, tuż przy granicy z Francją, około 40 kilometrów od Nicei. Ogrody Hanbury są jednym z  największych ogrodów botanicznych na Riwierze Włoskiej, rozpościera się tam piękny widok na morze i pobliskie miejscowości. Na osiemnastu hektarach można podziwiać roślinność z każdego zakątka świata, odkryć stare fontanny, mauzoleum rodziny Hanbury, w zaroślach odszukać zardzewiałe furtki...brzmi trochę jak "Zaczarowany ogród"? Tak właśnie mi się kojarzy to miejsce. Zapraszam do przeczytania krótkiej historii ogrodu, poniżej znajdziecie również zdjęcia, które zrobiłam podczas ostatniej wizyty w tajemniczym ogrodzie Hanbury. 

W 1867 roku Thomas Hanbury, Anglik, który zbił fortunę, sprowadzając z Chin oraz Indii przyprawy, herbatę i jedwab szukał domu w łagodnym, słonecznym klimacie z dala od deszczowej ojczyzny.  Po niedawnej podróży na południe Francji i włoskie wybrzeże  Ligurii, odkrył Przylądek La Mortola i zdecydował się tam osiedlić. To miejsce wydawało mu się zupełnie wyjątkowe, 18 hektarów pokryte drzewami oliwnymi, cytrusowymi i winoroślami z rajskim widokiem na riwierę. Na działce znajdował się dom z XVI wieku, a także ruiny domu z XI wieku, który został z kolei wzniesiony na ruinach antycznej, rzymskiej willi.

Thomas Hanbury za radą swojego brata Daniela, farmaceuty i botanika z zamiłowania, nabył dom wraz z wielkim ogrodem, postanowił tam stworzyć niepowtarzalny teren z roślinnością z całego świata, z każdego kontynentu. Pomysł wymagał wielu lat, aby go zrealizować, kierownicze prace nad projektem objął brat właściciela. W 1867 roku ruszyły pierwsze przygotowania, po śmierci Daniela Hanbury w 1875 roku Thomas kontynuował projekt, wynajmując światowej sławy specjalistów. Po 8 latach można było mówić o pełnym sukcesie, w ogrodzie przyjęły się nawet bardzo egzotyczne rośliny, ogółem na terenie zagościło ponad 600 gatunków roślin. 

Thomas Hanbury zmarł w 1907 roku, a jego syn Cecil odziedziczył majątek. Krótko po tym wybuchła I wojna światowa i ogród został opuszczony. W 1918 r. majątek przejęła żona Cecila, Lady Dorothy Symons, która bardzo zaangażowała się w odnowienie domu i opiekę nad ogrodem, otworzyła także park dla publiczności. 

 

Mauzoleum rodziny Hanbury

Następnie podczas II wojny światowej ogród został zdewastowany przez bombardowanie, przejście wojsk i wandalizm. Nie mając środków finansowych na dalsze utrzymanie posiadłości, Dorothy Symons sprzedała majątek. Obecnie cały teren należy do Uniwersytetu w Genui, który dba o spuściznę i zagospodarowanie ogrodu, a także prace nad spisem botanicznym. Nowy katalog został opublikowany w 1996 r., liczy 7000 gatunków roślin.

  
W ogrodzie możemy zobaczyć oczywiście liczne gatunki roślinności śródziemnomorskiej, mały australijski las, meksykański ogród, szeroką gamę sukulentów z różnych pustyń świata, wiele roślin z Dalekiego Wschodu. W górnej części posiadłości znajdują się wisterie i bzy, wzdłuż potoku oleandry, u podnóża ścian: passiflory, róże, bluszcze i begonie, w południowej części: agawy, aloesy, kaktusy, jukki, opuncje i euforbia. Jest tu także gaj palmowy ogrody sezonowych kwiatów, plantacja cytrusów i sad oliwny.

Dzwon z japońskiej świątyni buddyjskiej

Mozaika Marco Polo

Ogród stał się inspiracją do utworzenia perfum "Hanbury" nazwanych na jego cześć przez światowej sławy kreatorkę perfum, Włoszkę Marię Candide Gentil. 

Fanpage bloga na Facebooku